Waarom werkgeluk óók zelfzorg is

We investeren steeds meer in zelfzorg: reizen, therapie, sportabonnementen, yoga, massages, keramiekworkshops, persoonlijke ontwikkeling… Zelfzorg heeft meer en meer een belangrijke plek in ons privéleven. Dat vind ik heerlijk én belangrijk!!

Maar wat met ons werk?

Toch lijkt het zo dat we het nadenken over ons loopbaangeluk vaak aan de kant schuiven. Misschien omdat we in onze vrije tijd niet met werk willen bezig zijn? Of omdat we zelfzorg vooral koppelen aan emotioneel of fysiek welzijn in ons privéleven?

En dat terwijl we een groot deel van ons leven en onze tijd werkend doorbrengen. Ons welzijn op de werkvloer is dus minstens even bepalend voor onze levenskwaliteit als vrije tijd en hobby’s.

Een betaalbare kans

Veel vormen van zelfzorg kosten best veel geld en worden niet terugbetaald: sport, workshops, alternatieve therapieën, reizen… Terwijl loopbaanbegeleiding wél gesubsidieerd is voor vele mensen. Dankzij de loopbaancheques van VDAB kan je vanaf 1 oktober 2025 één cheque aanvragen voor 4 uur begeleiding aan slechts €90 – dat komt neer op €22,5 per uur. En toch maken relatief weinig mensen hier gebruik van. Misschien door de onduidelijkheid rond de recente overheidsmaatregelen? Of omdat we nog steeds de drempel voelen om in ons werkgeluk te investeren?

Want je kan altijd beroep doen op een loopbaancoach, ook los van de loopbaancheques. Als je geen recht (meer) hebt op loopbaancheques, is de investering in je werkgeluk het nog steeds meer dan waard.

Werkgeluk is gezondheid

Werkplezier, rust en voldoening in onze huidige job/onderneming, ondersteuning bij uitdagingen of bij een carrière switch, omgaan met onzekerheid, omgaan met collega's/bazen/klanten, assertiever communiceren… Zouden we voor dit alles meer ruimte voor mogen maken voor onszelf?

Werkgeluk is evenveel waard als zelfzorg in je privéleven. Meer nog... het is een ongelofelijk belangrijk onderdeel van je emotionele, mentale en fysieke gezondheid.

Misschien mogen we steun zoeken bij een loopbaancoach voor meer werkgeluk net zo normaal gaan zien als andere vormen van zelfzorg – zoals steun zoeken bij een psycholoog, personal trainer of masseur.

Ik ben benieuwd hoe iedereen daar naar kijkt. Wat daar rond leeft? Het zijn vragen die ik mezelf de laatste tijd stel, en die ik hier graag even neerleg.

Hoe kijk jij ernaar?

Mag werkgeluk meetellen als zelfzorg?

En wat zou het allemaal kunnen brengen als we daar écht de ruimte voor nemen?